همه چیزدرباره طوطی گرینچیک
همراهان عزیز طلا پت؛ طوطی های گرینچیک گونه ای بسیار پرتحرک و جسور هستند و در عین حال مانند دیگر گونه ها می توانند بسیار بازیگوش و مهربان باشند. زیستگاه این طوطی ها مناطقی مانند برزیل، بولیوی، آرژانتین و پاراگوئه است. طوطی های گرینچیک به دلیل شخصیت جذاب و رنگ های منحصر به فردشان یکی از محبوب ترین پرندگان در بین دوستداران طوطی است. طوطی های گرینچیک نام های متفاوتی دارد مانند گرینچیک پاراکت یا طوطی یلو ساید، اما بیشتر با نام گرینچیک شناخته می شود.
نام علمی طوطی های گرینچیک (pyrrhura molinae) است و به شش دسته مولینا، رستریکتا، ققنوس، استرالیا، فلاوپترا و هیپوکسانتا تقسیم می شوند.
اندازه و وزن گرینچیک
طول بدنی گرینچیک ها حدود 26 سانتی متر و وزن آن ها تقریبا بین 60 تا 80 گرم است.
طول عمر
طول عمر طوطی های گرینچیک براساس شرایط مختلفی مانند زندگی در بیابان یا در قفس، زندگی سالم یا بی توجهی به آن ها متفاوت بوده و به تمام این عوامل بستگی دارد. در شرایط ایده آل و مناسب می توانند 10 الی 15 سال زندگی کنند.
تغذیه
طوطی های گرینچیک معمولا از میوه ها و سبزیجات آمریکای جنوبی تغذیه می کنند. درست است که رژیم غذایی این پرندگان کاملا ارگانیک و طبیعی است اما به علت نبودن نظارت بر روی مواد غذایی مصرفی این پرندگان گاهی انواع مواد مغذی به نسبت متعادل و مناسب به این پرندگان نمیرسد و در نتیجه بر روی مدت زمان زندگی و طول عمر آن ها تاثیر می گذارد.
سبک زندگی
همانطور که پیشتر گفته شد این طوطی ها بسیار بازیگوش و پرتحرک هستند و همین عشق به گشت و گذار، آن ها را به سمت حوادث و شرایطی که تهدید کننده ی زندگیشان است مانند شکار شدن توسط پرندگان بزرگتر سوق می دهد.
لانه ی طوطی های گرینچیک بر روی درختان بسیار بلند است و حمله کردن به چنین بلندی برای هیچ شکارچی کار آسانی نیست. بزرگترین شکارچی آن ها عقاب که می تواند به راحتی در ارتفاعات به آن ها حمله کند. دیگری خفاش خون آشام است که آن ها را در شب شکار می کند.
میانگین امید به زندگی طوطی های گرینچیک در قفس به طور شگفت انگیزی افزایش پیدا کرده و می توانند تا 35 سال در قفس زندگی کنند. اما این میانگین طول عمری بستگی به مراقبت مناسب و رژیم غذایی مقوی دارد. این گونه ها به عنوان حیوانات خانگی بسیار محبوب هستند اما اگر صاحبان آن ها نتوانند به طور مداوم وقت خود را با ان ها بگذرانند احتملا آن ها دچار استرس شده و افسردگی می گیرند و بدین صورت طول عمر آن ها به 10 تا 15 سال کاهش می یابد.
از دیگر عواملی که می تواند بر طول عمر طوطی های گرینچیمک تاثیر گذار باشد، شرایط سلامتی آن ها است. این پرنده ها دارای سندروم خون ریزی هستند که منجر به کمبود ویتامین k می شود. کمبود این ویتامین در بدن طوطی ها باعث بروز بیماری های جدی شده و اگر به موقع مورد بررسی قرار نگیرند، می تواند امید به زندگی طوطی ها گرینچیک را کاهش دهد.
رنگ طوطی های گرینچیک
طوطی های گرینچیک بدنی سبز رنگ و تاج و گونه هایی سبز و مشکی دارند. انگشت های آن ها سفید و ناخن و منقارشان مشکی رنگ است. گونه های نر و ماده آن ها از نظر بصری یکسان و تمایز آن ها از یکدیگر دشوار است.
بیشتر بخوانید: عروس هلندی و مشکلات تخم مستی
طوطی های گرینچیک یکی از ساده ترین گونه های طوطی است. بلوغ جنسی آن ها بین یک تا سه سال است اما بسیاری از آن ها می توانند تا قبل از این سن بالغ شوند. در صورت فراهم بودن محیط مناسب ، طوطی های گرینچیک می توانند پرورشی رضایت بخش داشنه باشند. متوسط تخم گذاری این طوطی ها 5 تا 6 تخم است و جوجه کشی در طی 24 روز انجام می شود.
مانند سایر موجودات زنده طوطی های گرینچیک نیز دوست دارند خانه مخصوص به خودشان را داشته باشند. یک مکان دنج که نه تنها راحتی لازم را به آن ها می دهد بلکه باعث ایجاد احساس داشتن یک حریم خصوصی می شود. حتما از لانه ی پرندگان در مقابل نور یا گرمای زیاد در ماه های گرم سال محافظت کنید زیرا باعث می شود لانه بیش از اندازه گرم شود. ماده ی استفاده شده برای لانه سازی بسیار اهمیت دارد. ماده مناسب برا لانه سازی شامل خاک اره، روزنامه خرده شده و تراش های چوب است.
فراهم کردن فرصت بازی، طوطی های گرینچیک را به جفت گیری تشویق می کند.
حفظ رژیم غذایی مناسب و استحمام روزانه در زمان پرورش بسیار حائز اهمیت می باشد. رژیم غذایی این حیوانات باید حاوی میوه های سالم، سبزیجات و دانه ها باشد و همچنین برای جلوگیری از اضافه وزن باید مواد غذایی غیر مفید را از جدول غذایی آن ها حذف کرد.
بیشتر بخوانید: طوطی ها چه صداهایی تولید میکنند؟ طوطی ها چه صداهایی تولید میکنند؟
طوطی های گرینچیک مانند برخی از طوطی ها نمیتوانند به خوبی صحبت کنند. آن ها توانایی صحبت کردن خود را از حدود 2 الی 3 ماهگی بدست آورده و تنها می توان چند واژه را به آن ها آموزش داد. آن ها دوست دارند با انسان ها تعامل داشته و سعی می کنند صدای انسان ها را تقلید کنند.
طوطی های سبز به علت محدودیت در یادگیری گفتارف خیلی کم صحبت کرده و به همین دلیل حیوان خانگی ایده آل برای افرادی هستند که نمیخواهند پرنده آن ها سر و صدای زیادی ایجاد کند.
برای حفظ شادابی و سالم نگه داشتن این پرندگان داشتن یک قفس ایده آل بسیار حیاتی است. قفس بزرگتر معمولا بهتر است زیرا فضای کافی به این پرندگان بازیگوش می دهد تا بتوانند پرواز های کوتاهی انجام دهند. درست به اندازه قفس، حفظ شرایط بهینه قفس نیز ضروری است. بهتر است قفس را هر هفته یا دو هفته یکبار تمیز کنید تا بهداشت این پرندگان تامین شود.
بیشتر بخوانید:
مطالب مرتبط
